When it really hurts

(First published online on June 4, 2008)

Masakit ang magkaroon ng boses subalit hindi naman pinakikinggan ng iba. Masakit ang magpakahirap lalo na kung wala namang nakaka-appreciate ng mga ginagawa mo. Masakit isipin na ang mga tao sa paligid mo ay malalaman mong wala palang paki-alam sa iyo. Masarap sa una nginit kung iisipin mong mabuti, masakit marinig na sasabihin sa iyong gawin mo na lahat ng gusto mong gawin sa buhay mo, basta't huwag mo lang kaming ipapahiya sa iba. Tanong ko lang sa sarili: ano naman kung minsan ay madamay sila sa nagawa kong pagkakamali at masaktan o mapahiya, hindi na ba sila muling makatatayo sa sarili nilang mga paa? Pinatunayan lang dito na hanggang ngayon, wala pa rin silang tiwala sa kakayahan ko.

Mahirap din ang magtiwala sa lahat ng mga tao sa paligid mo. Minsan kasi iyun nang mga inakala mong kaibigan mo ay magagawa pa palang talikuran at hamakin ka kapag hindi ka na nakaharap sa kanila. Masakit na dahil nakilala ka nilang masayahin, ang akala nila, lahat ng biro ay pwede na. Hindi na nila iniisip na minsan, kahit biro ay nakakasakit na. Masakit rin na dahil nakakabit na sila sa pinaniniwalaan nilang maganda kahit hindi naman talaga matino sa iba, ay hindi na nila matanggap na pakinggan ang ideya ko kahit na ang iniisip ko lang naman ay para sa kabutihan ng lahat. Isa rin itong pagpapatunay na kahit binibigay mo na ang lahat ng makakaya mo, hindi pa rin sila tuluyang nagtitiwala sa iyo.

At ang pinag-iisipan ko sa ngayon; just like in the quote: it's when you don't know where you stand in a person’s life, it's when you're hanging in dead air and knowing you can be thrown off anytime. It's when you're like more than friends but not really, and it's like you're lovers when it's really otherwise. Sometimes I would want to wish to have never met that person at all but at the back of my mind, I'm thankful I had.

Ang sarap minsan sumigaw at sumuntok na lang sa pader dahil baka sa ganoong paraan, matakpan ng sakit na pisikal ang nararamdaman ko sa emotional. Minsan, ang sarap ring matulog na lang ng mahimbing upang takasan ang kung ano man itong mga nararamdaman ko dahil panigurado akong sa pagtulog, mananaginip ako ng isang mundong sariling akin na kung saan kaya kong gawin lahat ng mga iniisip ko. Mundong panigurado akong magiging masaya ako dahil malamang doon, kasama ko na ang natatanging babae na minahal ko ng sobra subalit sa realidad ay hindi ko talaga pwedeng mahalin.

Ganun pa man, sa babae na mahal ko, malalaman mo rin ang pag-ibig na inilaan ko para sa iyo. Sa ngayon, ang tanging hiling ko lang ay maging masaya ka dahil hindi ko kayang masilayan ka na may lungkot na nadarama.

Sa inyong mga bumabasa nito, malamang natatawa na kayo sa kababawan ng mga problemang iniisip ko subalit subukan mong lumagay sa posisyon ko, maiintindihan mong ang buhay ay hindi talaga isang malaking biro.