Sabi sa akin, kapag may
pumasok na ideya sa isip mo, isulat mo agad dahil mabilis lang yan mawawala.
Kaya naman ito, iba-blog ko na lang siya.
Kaninang umaga isang masamang
balita ang bumulaga sa akin, patay na raw si Daboy, hehehehe. As if I
care, sabi ko sa mama ko pero nang manuod ako sa tv at buksan ko ang radyo,
grabe at sobra nilang binibigyan ng atensyon si Rudy Fernandez. By the way,
bakit nga ba pinag-aaksayahan ko rin siya ng panahon. Hehehehe.
Kidding aside, wala iyung kay
daboy ha, hindi niya ako fan, gusto ko lang talagang simulan ang blog ko na ito
ng nagpapatawa kasi malamang, dito na magsimula ang lahat ng pagbabago sa buhay
ko.
I can consider this day
as one of the bad days in my life. May dalawang bagay kasi na nawala
sa akin kahit sa totoo lang ay hindi pa naman sila napapasakin. Iyung una,
medyo madali lang kalimutan dahil hindi naman siya ganoong malapit sa akin eh.
Pero iyung isa, ewan ko
talaga. Hindi ko nga alam kung matutuwa ako or sobrang malulungkot dahil sa
totoo lang, hanggang ngayon ay magulo pa rin ang isip ko. Kahit nga pagbuo ng
mga sentences sa blog na ito ay nahihirapan ako dahil hindi ko talaga alam kung
paano magsisimula. Ang masakit pa doon ay nangyayari ito dahil sa
pagiging immature ko. Bakit nga ba ako naging ganito? Ang dakilang sagot
ay DAHIL SA IYO.
Minsan tumatawa na lang ako
pero deep inside, sobrang dumudugo na ang puso ko. Tumatawa ako kasi hindi ko
alam kung paanong magre-react sa mga nalaman ko. May hiningi akong
sagot at isa iyun sa mga naging dahilan kung bakit nasaktan
ako. Sa totoo lang, hindi ko pala kayang harapin iyung sagot na hinihintay kong
manggagaling sa iyo. Minsan, nagkukunwari na lang pala akong matatag dahil sa
pride ko na ayokong nalalaman nila na ordinaryong tao rin pala ako at
nasasaktan.
Final message: I would
definitely move on. The damage has already been done and buti na lang
madadalian akong gawin iyon dahil paniguradong magiging busy na ako sa mga
darating na araw. Kakalimutan ko na ang talagang nararamdaman ko sa iyo tulad
nang dating ginawa ko. Masakit pero ganyan talaga ang buhay dapat lang na
minsan marunong kang masaktan at bumangong muli upang malaman mong sa
mundo, marami pang nakalaang bagay para sa iyo.
"SORRY at hanggang dito na
lang pero, tandaan mong lagi lang akong nandito."
No comments:
Post a Comment